स्युडो-सेक्युलॅरिझमची दहशतवाद्यांना मदत आणि मानवतेचा विनाश

इस्रायलवरील सततचे दहशतवादी हल्ले तसेच स्त्रिया आणि मुलांवरील घृणास्पद अत्याचार, तंत्रज्ञानदृष्ट्या प्रगत आधुनिक विचारसरणीच्या जगात किती अमानुषता अजूनही कायम आहे, हेच दाखवून देतात. पण, मानवतेवरील हा पहिलाच हल्ला नाही. १९९० मधील काश्मिरी पंडितांचा नरसंहार, १९२१ मधील मोपला नरसंहार आणि इतर अनेक अत्याचारांसह भारताने, यापूर्वी अशा अनेक हल्ल्यांचा अनुभव घेतला आहे. त्यामुळे पूर्वी डिजिटल आणि सोशल मीडिया सक्रिय नसताना, अशा अमानवी कृतींवर प्रश्नचिन्ह उपस्थित करणार्‍यांना या घटनांनी आरसा दाखवण्याचे काम केले आहे.

असे भयंकर गुन्हे धार्मिक अतिरेकी, कम्युनिस्ट स्युडो-सेक्युलॅरिस्ट टोळ्या, मानवतेचे रक्षण करतो असे दर्शवणारे अनेक शत्रू आजही दहशतवाद्यांना प्रत्यक्ष-अप्रत्यक्षपणे मदत करत असतात. जगभरातील दहशतवादी कारवाया वाढण्यास या व्यक्ती आणि त्यांच्या संघटना जबाबदार आहेत, हे आता अजिबात लपून राहिलेले नाही.

जेव्हा मानवतेच्या आणि जागतिक कल्याणाच्या उद्देशामागून केवळ स्वार्थासाठी लक्ष केंद्रित करण्याची मानसिकता आणि विचार प्रक्रिया विकसित होते, तेव्हा बेकायदेशीर आणि दहशतवादी कारवाया फोफावतात आणि या प्राणघातक रानटी कृत्यांचा सर्वाधिक त्रास महिला आणि मुलांना होतो. कोणत्याही प्रकारे महासत्ता बनून संपूर्ण जगाचा ताबा घेण्याच्या कल्पनेने जगभरात बरीच अस्थिरता निर्माण केली. अलीकडच्या काही दशकांत चीन आणि अमेरिकेने महासत्ता बनण्यामागे कोणती भूमिका बजावली आहे, हे संपूर्ण जगाने तपासून पाहिले पाहिजे. मतपेढीच्या आणि अल्पसंख्याक तुष्टीकरण राजकारणाचा परिणाम म्हणून भारतालाही मागील काही दशकांपासून त्रास सहन करावा लागला आहे. महिला व बालकांवरील अत्याचाराकडे दुर्लक्ष करून काही राजकीय पक्ष ‘हमास’सारख्या दहशतवादी संघटनेला अप्रत्यक्षपणे कसे समर्थन देऊ शकतात, हाच खरा प्रश्न यानिमित्ताने उपस्थित होतो.

भारतातील आणि जगभरातील मुस्लिमांनी हे लक्षात घेतले पाहिजे की, त्यांचे मौन खरे तर अतिरेकी संघटनांना समर्थन देत तर नाही ना, ज्या मानवताविरोधी आहेत आणि सामान्य मुस्लीमसुद्धा त्याचे बळी ठरले आहेत, मग ते गाझा पट्टीत असोत किंवा सीरिया, इराक, इराण, पाकिस्तान आणि अफगाणिस्तान या देशांमध्ये असोत. दहशतवादी केवळ इतर धर्माच्या लोकांनाच नव्हे, तर त्यांच्याच लोकांनाही मोठ्या प्रमाणावर लक्ष्य करतात. चांगल्या मुस्लिमांनी हे समजून घेतले पाहिजे की, जे इस्लामिक देश इस्लामिक हेतूला पाठिंबा दर्शवण्यासाठी दहशतवादाला आश्रय देतात, ते मुस्लीम निर्वासितांना स्वीकारण्यास आज अजिबात तयार नाहीत.

मुघलांच्या आक्रमणानंतर भारताचे भयंकर नुकसान झाले. असे असूनही हिंदूंनी न डगमगता सर्व धर्मीय लोकांना स्वीकारले आणि इतर सर्व धर्म कोणत्याही भीती किंवा दबावाशिवाय भारतात समृद्ध होत आहेत. मात्र, ‘एकम सत् विप्रा बहुदा वदन्ति’ मानणारा सनातन धर्म आणि आपणच सर्वश्रेष्ठ आहोत, आपला देव आणि संस्कृती सर्वश्रेष्ठ आहोत, असे कधीही न म्हणणार्‍या सनातन धर्माला हानी पोहोचवण्यासाठी तुष्टीकरणाचे राजकारण आणि विषारी मानसिकता मात्र वापरली जाते. धर्मनिरपेक्षतेच्या नावाखाली स्युडो-सेक्युलर टोळ्या जगभरात दहशतवाद पसरवण्यात हातभार लावत आहेत. सत्ता काबीज करण्यासाठी आणि राज्ये आणि राष्ट्र उद्ध्वस्त करण्यासाठी व्होटबँक डावपेचांचा वापर, हा भारतीय राजकारणातील नवीन सामान्य आयाम बनला आहे. साम्यवाद आणि शहरी नक्षलवाद देशाला अस्थिर करण्याचा आणि त्याचा मजबूत सांस्कृतिक आधार कमकुवत करण्याचा प्रयत्न करत आहेत. तथापि, जर आपण इतिहासात डोकावले, तर आपल्याला दिसून येईल की, या सर्व स्वार्थी तंत्रज्ञानामुळे संस्कृती आणि मानवतेचाच नाश झाला. त्यानिमित्ताने विविध दहशतवादी गटांकडून अमानुष वागणूक दिल्याची काही जघन्य उदाहरणांचे स्मरण करणे क्रमप्राप्त ठरावे.

मोपला हत्याकांडामुळे सुमारे दहा हजार हिंदू मारले गेले आणि असा अंदाज आहे की, या हत्याकांडामुळे एक लाखांहून अधिक हिंदूंना केरळमधून त्यावेळी पलायन करावे लागले. मात्र, ब्रिटिश अधिकार्‍यांना गोळा करायला चार महिने लागलेली अधिकृत कागदपत्रे दाखवतात की, केवळ २ हजार, ५०० हिंदूंची कत्तल झाली.

दि. २१ ऑगस्ट १९२१ रोजी ‘द टेलिग्राफ’ने मलबार बंड हे प्रामुख्याने एक युद्ध आहे, असा अहवाल दिला. त्यात म्हटले होते की, ‘हिरवे झेंडे ठिकठिकाणी लावण्यात आले असून, हिंदूंना धर्मांतर करण्यास भाग पाडले जात आहे. जाळपोळ आणि लूटमार अजूनही सर्रासपणे सुरू आहे आणि मोठ्या प्रमाणात हत्या झाल्या आहेत. इस्लामिक कट्टरपंथी संपूर्ण स्वातंत्र्याची मागणी करत आहेत आणि त्यामुळे मोठ्या प्रमाणावर विनाशाचा परिणाम दिसत आहे.’दि. ८ ऑक्टोबर १९२१ रोजी होबार्ट, तस्मानिया, ऑस्ट्रेलिया येथे प्रकाशित झालेल्या ‘द वर्ल्ड’ दैनिकानुसार - ‘कालिकत निर्वासितांनी भरले आहे. कारण, मोपला यापुढे धर्मांतराचा पर्याय देत नाहीत. परंतु, हिंदूंची अंदाधुंद हत्या करत आहेत. ब्रिटिश सैनिकांकडून सुरक्षा बळकट केली जात आहे.’

अ‍ॅनी बेझंट यांनी त्यांच्या ’द फ्यूचर ऑफ इंडियन पॉलिटिक्स’ या पुस्तकात या घटनांचे वर्णन, अशा प्रकारे केले आहे- ‘त्यांनी मोठ्या प्रमाणात हत्या आणि लूटमार केली आणि त्या सर्व हिंदूंना मारले किंवा तेथून पळवून लावले, जे धर्मत्याग करणार नाहीत. सुमारे एक लाख लोकांना त्यांच्या घराबाहेर काढण्यात आले आणि त्यांनी परिधान केलेले कपडे वगळता सर्व काही काढून घेतले. मलबारने आम्हाला दाखवून दिले आहे की, इस्लामिक सत्तेचा अजूनही अर्थ काय आहे आणि आम्ही भारतातील खिलाफत राजवटीचे दुसरे उदाहरण पाहू इच्छित नाही.’डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांनी पाकिस्तानातील बंडाचा तपशीलवार इतिहासदेखील मांडला आहे, ज्याला ‘भारताची फाळणी’ म्हणून संबोधले जाते. आंबेडकरांनी आपल्या पुस्तकात लिहिले आहे की, “मोपल्यांच्या हातून हिंदूंना भयंकर नशीब भोगावे लागले. नरसंहार, मंदिरांची विटंबना, गरोदर स्त्रियांचे तुकडे करणे, लूटमार, जाळपोळ आणि विध्वंस यांसारखे स्त्रियांवरील घृणास्पद अत्याचार जोपर्यंत सैन्य आले नाही, तोपर्यंत क्रूर आणि बेलगाम रानटीपणाचे सर्व साथी मोपलांनी हिंदूंविरुद्ध अत्याचार मुक्तपणे केले.”

‘युरोपियन फाऊंडेशन फॉर साऊथ एशियन स्टडीज’नुसार, दि. १९ जानेवारी १९९० या दिवशी जमिनीवर बर्फ नसतानाही दिवस थंड आणि रात्री गारठल्या होत्या. रात्री ९ वाजण्याच्या सुमारास मोठ्या आवाजात इस्लामिक आणि पाकिस्तान समर्थक घोषणा अनेक लोकांनी एकत्रितपणे लावल्या आणि शक्तिशाली ध्वनिक्षेपकाद्वारे ऐकू आल्याने कानाचे पडदे जवळ-जवळ फाटले. काश्मीर खोर्‍यातील पंडितांना या घोषणा नवीन नव्हत्या, ज्यांना अशा उद्रेकाची सवय होती; परंतु असामान्य वेळा, गोंधळ आणि अस्वस्थ वातावरण, ठिकठिकाणी ध्वनिक्षेपक लावलेले, हे सर्वजण धमकीच्या स्वरात म्हणाले की, देश आणि काश्मीर खोर्‍यात वादळ सुरू आहे.

क्रूर आणि अमानवी हिंसेने चालवलेल्या द्वेष मोहिमेने संपूर्ण काश्मिरी लोकांमध्ये इतकी दहशत निर्माण केली की, पंडितांबद्दल थोडीशी मैत्रीही व्यक्त करायला कोणी तयार नव्हते. श्रीनगरमधील ‘अल सफा’ या लोकप्रिय उर्दू दैनिकाने पंडितांना त्यांचे प्राण आणि सन्मान वाचवायचा असेल तर ताबडतोब खोरे सोडण्याचा इशारा दिला. अशाच प्रकारचे अनेक इशारे मशिदीच्या शिखरावर लावलेल्या ध्वनिक्षेपकाद्वारे प्रसारित केले गेले. राग, द्वेष आणि सुडाने भरलेल्या लोकांसह रस्त्यावर अधिक भारतविरोधी निदर्शने दिसून आली. भयभीत झालेल्या पंडितांना त्यांच्या जीवाच्या सुरक्षिततेची हमी देणारा कोणताही स्रोत सापडला नाही. ‘रेडिओ काश्मीर’ने आपल्या संध्याकाळच्या बातम्यांच्या बुलेटिनमध्ये दहशतवाद्यांनी मारल्या गेलेल्या काश्मिरी पंडितांची नावे दिली होती. दुर्दैवी पंडितांच्या हत्येच्या भयंकर कहाण्यांनी समाजातील लोक भयभीत झाले. संरक्षण आणि मदतीसाठी बहुसंख्य समुदायाशी संपर्क साधण्यात काही अर्थ नव्हता. कारण, कायदा आणि सुव्यवस्था बिघडल्यामुळे शेजारी दहशतीच्या छत्राखाली होते.

दि. ११ सप्टेंबर २००१च्या दहशतवादी हल्ल्याने न्यूयॉर्क शहर, वॉशिंग्टन डीसी उद्ध्वस्त झाल्याचे अमेरिकन लोकांनी भयभीतपणे पाहिले. शँक्सविले, पेनसिल्व्हेनियामध्ये सर्व मिळून सुमारे तीन हजार लोक मारले गेले. अमेरिकी नागरिकांना ठार मारण्याची शपथ घेणार्‍या इस्लामिक दहशतवाद्यांनी दोन विमानांचे अपहरण केले आणि न्यूयॉर्कमधील वर्ल्ड ट्रेड सेंटरच्या दोन्ही टॉवरवर ते कोसळले. दुसरे विमान वॉशिंग्टन डीसी येथील पेंटागॉनकडे उड्डाण करण्यात आले. व्हाईट हाऊस किंवा युएस कॅपिटलकडे जाणारे चौथे विमान प्रवाशांनी वळवले आणि पेनसिल्व्हेनियामधील शेतात कोसळले. पहिले विमान नॉर्थ टॉवरला धडकल्याचा अहवाल दिल्यानंतर, दुसर्‍या विमानाने दक्षिण टॉवरला धडक दिल्याने लाखो लोकांनी थेट टेलिव्हिजनवर पाहिले.

‘लष्कर-ए-तोयबा’ या दहशतवादी संघटनेशी संबंधित दहा पाकिस्तानींनी मुंबईत अनेक ठिकाणी हल्ले केले, ज्यात १६४ लोक ठार झाले. हल्ल्यात नऊ बंदूकधारी दहशतवादी ठार झाले, तर एक बचावला. एकमेव जीवंत बंदूकधारी दहशतवादी मोहम्मद अजमल कसाब याला नोव्हेंबर २०१२ मध्ये फाशी देण्यात आली.

हा लेख तयार करण्यामागचा उद्देश कोणत्याही धर्माविरुद्ध द्वेष भडकावण्याचा नसून मानवतेला, विशेषतः स्त्रिया आणि मुलांचे नुकसान करणार्‍या अमानवीय कृत्यांबद्दल वस्तुस्थिती समोर आणणे, हा आहे. या स्वार्थी आणि अतिरेकी धर्मांधतेविरुद्ध जनतेने बोलले पाहिजे. सनातन धर्माच्या कल्पना निःसंशयपणे जगाला शांततेने पुढे जाण्यास आणि सामाजिक, आध्यात्मिक आणि आर्थिकदृष्ट्या प्रगती करण्यास मदत करतील. सनातन धर्म कोणावरही त्यांचा धर्म किंवा सांस्कृतिक चालीरिती बदलण्यास भाग पाडत नाही, अधिक चांगल्यासाठी सकारात्मक बदल घडवून आणण्यासाठी केवळ सनातन तत्त्वांचे पालन करणे पुरेसे आहे.