सामान्यांतला असामान्य ‘अजिंक्य’

त्यानंतर वयाच्या सतराव्या वर्षी अजिंक्यला आंतरराष्ट्रीय खेळाडू प्रवीण आमरे यांच्या प्रशिक्षण केंद्रामध्ये प्रशिक्षण घेण्याचा योग आला आणि तिथून त्याचा खरा प्रवास सुरु झाला. याचदरम्यान त्याने डोंबिवली येथील एस. व्ही. जोशी हायस्कूलमधून दहावीपर्यंतचे शिक्षण पूर्ण केले. स्थानिक स्पर्धांमध्ये त्याने चांगली फलंदाजी केली. काही क्लब आणि शाळेच्या स्पर्धांमधील कामगिरी पाहून २००७ मध्ये १९ वर्षांखालील भारतीय संघात त्याची निवड झाली. १९ वर्षांखालील भारतीय संघासाठी हा न्यूझीलंड दौरा विशेष होता. कारण, त्याच्यासोबतच विराट कोहली, इशांत शर्मा, केन विलीयमसन्स, टीम साउदी, ट्रेंट बोल्ट आणि रवींद्र जडेजा हेदेखील पदार्पण करत होते. यांच्यामधूनही अजिंक्यने दोन शतके करून सर्व क्रीडाविश्वाचे लक्ष वेधून घेतले. पुढे २००७ मध्ये मुंबईचा संघ आणि कराचीचा संघ यांच्यामध्ये प्रथम श्रेणीतील सामना खेळवला जाणार होता. योगायोगाने यामध्ये मुंबईचे नेहमीचे खेळाडू नसल्याने अजिंक्य रहाणेची वर्णी लागली. त्याने या संधीचे सोने करत ‘सलामीवीर’ म्हणून उतरत एक शतकदेखील झळकावले. त्याच्या याचा कामगिरीवर या वर्षात ‘इराणी चषक’ आणि ‘लिस्ट ए’मध्ये मुंबई संघाचे प्रतिनिधित्व केले आणि प्रथम श्रेणी क्रिकेटमध्ये स्वतःचा एक वेगळाच दबदबा निर्माण केला. २००७-२००८मध्ये त्याने रणजी स्पर्धेत पदार्पण केले.

निवड केल्यानंतर १६ महिन्यांनी त्याचे सचिन तेंडुलकरसोबत खेळण्याचे स्वप्न पूर्ण झाले. पण, इतरवेळी प्रथम श्रेणीमध्ये चांगली कामगिरी केल्यानंतरही कसोटीमध्ये मात्र त्याची कामगिरी सुमार राहिली. पहिल्या कसोटी दौरा जरी अपयशी ठरला असला, तरी त्याला पुन्हा एकदा दक्षिण आफ्रिकेविरुद्ध सामन्यात संधी देण्यात आली. मात्र, यावेळी त्याने चांगली कामगिरी करत चांगल्या धावा केल्या. पुढे त्याने २०१४ मध्ये न्यूझीलंडविरुद्ध पहिले शतक झळकावले. आयपीएलमध्येही त्याने चांगली कामगिरी केली. २०१६मध्ये बीसीसीआयने त्याचे नाव ‘अर्जुन’ पुरस्कारासाठी सुचवले होते. एवढेच नव्हे तर कोरोनाच्या प्रादुर्भावातही त्याने गोरगरिबांना मदतीचा हात दिला. त्याच्या खेळाची तुलना ही राहुल द्रविड, सचिन तेंडुलकरसारख्या महान खेळाडूंसोबत नेहमी केली जाते. मैदानाबाहेरही त्याच्या माणुसकीचे आणि सध्या स्वभावाचे अनेकवेळा लोकांना दर्शन घडले आहे. त्याच्या पुढच्या कारकिर्दीसाठी त्याला खूप खूप शुभेच्छा...