छोट्या शेतकऱ्यांचा लोहार गेला!

 

“दुरीतांचे तिमिर जावो विश्वस्वधर्मे सुर्ये पाहो जो जे र्वांछिल तो ते लाभो प्राणी जात “ अशा भावनेतून प्रत्यक्ष जीवन जगणारे , प्राणी पक्षांना रोज खाऊ घातल्याशिवाय ज्यांचा दिवस उगवलाच नाही असा करूणेचा सागर आज अचानक आटला तो कायमचा.. उद्योजकता संशोधन या कौशल्याचा केवळ स्वतःलाच लाभ न देता सर्व समाजाला लाभ मिळावा त्यासाठी सतत कष्ट करत राहणे आणि समाधान पावणे हा त्यांच्या जीवनाच्या प्रवासाचा ठरलेला पथ होता लहानपणापासूनच राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघाची विचारधारा पुढे नेण्यासाठी त्यांचे शाखा चालू ठेवण्याचे शेवटपर्यंत प्रयत्न चालू होते शाकाहाराचा आग्रह धरताना अनेक वेळा जवळच्यांबरोबर संघर्ष करायला ते कधी धजले नाही . चांगला आहार आणि व्यायाम हा त्यांच्या सुदृढ जगण्याचा मंत्र होता . यशस्वीपणे उद्योग सांभाळताना समाजकार्याची कास कधी सोडली नाही त्यामुळेच आणीबाणीमधेही संपूर्ण वाड्यातून त्यांनाच कैद झाली होती . आपल्या घराला समाज जीवनाचे आधार केंद्र बनवणारे , संपूर्ण कुटुंबाचे आदर्श आणि प्रेरणादायी कर्ता असलेले दादा आपल्या तीनही मुलांमध्ये सुनांमध्ये आणि नातवांमध्ये दिलेले संस्कार पाहताना समाधान पावत होते . समाजाभिमुख आयुष्य जगणारे आणि अजून पुढे अनेक वर्ष समाज सुलभतेच्या कामांची यादी पूर्णत्वाला नेण्यासाठी सज्ज असतानाच त्यांची मरणाबरोबर झुंज चालू झाली आणि अखेर ही झुंज त्यांच्या मृत्यूने थांबली . स्वयंसेवक ,स्वातंत्र्य सेनानी ,उद्योजक ,संशोधक ,सच्चा समाजसेवक ,आदर्श कुटुंब प्रमुख , आणि बघणाऱ्याला लाजवणारे ८२ वर्षाचे तरुण व्यक्तिमत्व आज पंचतत्वात विलीन झाले. प्रचंड जनसमुदायात त्यांचा हा शेवटचा प्रवास…