बाईच्या कविता लिहिणारा पुरुष!

या ओळी अनेकांना अचूक निशाणा साधणार्‍या वाटल्या, तर काही जण त्यातील ‘योनी’ शब्दामुळे दचकले. त्यांना तो शब्द अश्लील वाटला. याचा त्यांनी ‘योनी’ हा शब्द नाक, कान, डोळा, हात या अवयवांसारखा सहज घेतला नव्हता. अनेकजण या अवयवांकडे कामुकतेने पाहतात. वास्तविक, ‘योनी’ म्हणजे सृजनाविष्काराचा प्रदेश. एक नवा जीव जेथून जन्म घेतो, तो प्रदेश पवित्रच असतो. असायला हवा आणि आहे. म्हणूनच पूर्वी योनीपूजा व्हायची. पूर्वी ती पूजेची जागा होती. आता ती मजेची जागा झाली आहे. ज्यांना ‘योनी’ शब्द वाचताच मजेची जागा आठवते, त्यांना साहजिकच ‘योनी’ हा शब्द अश्लील वाटतो.

 

ही ‘बाईच्या कविता’मधील फक्त सात आळींची कविता. साधी, सोपी आहे; पण तिची व्याप्ती मोठी आहे. तर ‘बाई बाई गोष्ट सांग’मधील, ‘बाई म्हणजे मीठ’ ही ‘बाई बाई गोष्ट सांग’मधील तीन शब्दांची कविता. वरवर सोपी वाटते. पण, जेवणातल्या मीठ या प्रथमदर्शनी अर्थासोबत अनेक अर्थ मीठ शब्दातून येतात. मीठ शरीरातही असते, मीठ म्हणजे सोडियम. शरीरातील सोडियमची पातळी कमी झाली की, शरीराचा तोल जाऊ लागतो. मीठाचे शरीरातील प्रमाण नियंत्रित असावे लागते. मीठ हे मंथनातून आलेल्या रत्नापैकी असल्याचे मानले जाते. समुद्राच्या पाण्याची वाफ निघून गेल्यावर मीठ तयार होते. मीठ जेव्हा तयार होत असते, तेव्हा ते स्पटिकासारखे चमकत असते. त्यावरून परावर्तित होणारा प्रकाश तुमचे डोळे सहन करू शकत नाहीत. नंतर तेच मीठ आपण हाताळल्यावर डागाळत जाते. मीठ समुद्रातच असते, पण ते दिसत नाही. समुद्राचे पाणी एका दांड्यात, आगरामध्ये साठवले आणि समुद्राने आपला मीपणा सोडून दिला की, मग मीठ दिसू लागते. त्याबद्दल काही अर्थ या तीन ओळीत सामावून घेतले आहेत.

 

 

मला असे वाटते की, आजचा दिवस पाळणे म्हणजे आपण सांस्कृतिक आणि वैचारिकदृष्ट्या किती मागासलेले आहोत याचा दाखला आहे. आपण जेवणाचा दिवस पाळतो का? आज ‘लंच डे’ किंवा ‘श्वास घेण्याचा दिवस?’ तुमची संस्कृती जर स्त्रियांचा सन्मान करणारी असेल, तर महिला सन्मान ही अंगीभूत गोष्ट असायला हवी. जी गोष्ट नाही किंवा कमी आहे, तिची आठवण करून देण्यासाठी आपण असे दिवस पाळतो. त्याला सुंदर, सुंदर नावे देतो. स्त्रीचा सन्मान ही गोष्ट शिकवून नाही, तर स्वभावातच असायला हवी. यासाठी पुरुषांसह स्त्रियांचेही योगदान असायला हवे. किती घरात मुलींसोबत मुलालाही घरकामाला लावले जाते. किती घरात मुलाला मुलीसारखे ‘वेळेत घरी ये’ सांगितले जाते. मुलीचे मित्रमैत्रिणी तपासले जातात; मात्र मुलांचे तपासतो का? अशा अनेक गोष्टी आहेत. जन्मापासून आपण मुलाला कणखर आणि मुलीला सहनशील बनवण्याचा प्रयत्न करत असतो. याचवेळी काही स्त्रिया बाईपणाचा गैरफायदा घेताना बोलावेसे वाटूनही आपल्याला काय करायचे आहे म्हणत, गप्प राहतात. यामुळे इतर चांगल्या स्त्रियांचे अवमूल्यन होते. अशा दुहेरी पातळीवर महिलांना काम करावे लागेल, तर मग महिला दिन रोज असायला हवा, ज्यात अत्याचाराच्या बातम्या नसतील. आपण मागील कित्येक वर्ष महिला दिन साजरा करत आहोत आणि तेव्हापासून महिला अत्याचारात वाढ झाली आहे की घट, याचा आढावा घेतला तर काय दिसेल, याचा विचार करून गरजेचे बदल व्यवस्थेपासून नागरिकांपर्यंत सगळ्यांना करावे लागतील. महिलांना एकमेकींचे ‘आऊटलेट’ व्हावे लागेल. आज जग जवळ आले, तरी माणसं दूर गेली आहेत. शांतपणे ऐकणारे, समजून घेणारे आणि समजावून सांगणारी माणसे मिळत नाहीत. ते माणूस व्हावे लागेल स्त्रीपुरुष दोघांनाही!