मोल माझ्या मताचे...

२०२४च्या सार्वत्रिक निवडणुकीचे बिगुल वाजले असून, पंतप्रधान नरेंद्र मोदींच्या दहा वर्षांच्या शासनाची आणि विखुरलेल्या विरोधकांची सध्या देशभर चर्चा रंगली आहे. जवळपास सर्वच प्रसारमाध्यमे, जनमत चाचण्या पंतप्रधान मोदींना प्रचंड बहुमताचा अंदाज वर्तवत आहेत. विरोधी पक्षांनी रालोआच्या दोन कार्यकाळात अनेक खोटे विमर्श प्रस्थापित करून, मोदी सरकारविरुद्ध जोरदार अपप्रचार केला व तो अजूनही सुरूच आहे. पण, यानिमित्ताने भारतीय नागरिकांची, विशेषतः शहरातील नागरिकांची अशी धारणा होऊ लागली आहे की, पंतप्रधान मोदी निवडणूक मोठ्या संख्येने जिंकणारच आहेत, तर मग मतदानाच्या दिवशी आपण रांगेत उभे राहून मतदान का करावे? त्याऐवजी कुटुंब आणि मित्रांसह मस्त सहलीला जाऊ शकतो. मतदान न केल्याने, काही फरक पडत नाही (माझ्या एका मताने काय फरक पडेल?) असा अनेकांचा (गैर)समज आसपास पाहायला मिळतो. त्यामुळे शहरे आणि महानगरांमध्ये मतदानाची टक्केवारीही अलीकडच्या काळात कमी झालेली दिसते. सामाजिक, आर्थिक आणि आध्यात्मिक विकासाच्या सर्व पैलूंमध्ये भारताला एक महान राष्ट्र म्हणून पाहू इच्छिणार्‍यांनी मात्र व्यापक दृष्टिकोनातून याबाबत विचार करणे आवश्यक आहे.

 

प्रत्येक मत देशाला बळकट करण्यासाठी आणि अंतर्गत आणि बाह्य शत्रूंशी लढण्यासाठी मदत करते. आपण आपल्या महान राष्ट्रात अनेक त्रासदी पाहिल्या आहेत आणि कोणालाच नको असलेल्या मानसिकतेलाही आपण बळी पडलो आहोत. गेल्या काही दशकांत विकसित झालेल्या भांडवालवादी मानसिकतेचा घराणेशाहीवर आधारित राजकीय पक्षांना फायदा झाला. या राष्ट्राला लुटण्यात आणि कमकुवत करण्यात मदत करणारी मानसिकता त्यांना कधीही बदलायची नाही. जर आपल्याला अंतर्गत आणि बाह्य शत्रूंमध्ये खरोखर भीती निर्माण करायची असेल, तर आपण मतदान केलेच पाहिजे.जेव्हा-जेव्हा देशभक्त ईव्हीएम बटण दाबतो, तेव्हा-तेव्हा तो अंतर्गत आणि बाह्य शत्रूच्या मनात ’शॉकव्हेव’ निर्माण करतो. आपण गेल्या दोन कार्यकाळामध्ये पाहिले आहे की, आपण मतदान केले आणि प्रचंड बहुमताने सरकार निवडले, तर देश योग्य दिशेने वाटचाल करू लागतो, प्रत्येक क्षेत्रात प्रगती होते. काही जण असा तर्कही करू शकतात की, दहा वर्षांनंतरही अजूनही बरीच आव्हाने देशासमोर कायम आहेत. होय, प्रत्येकजण याबाबतीत सहमत असेल; परंतु आपण आपल्या जीवनातील बर्‍यावाईट अनुभवांचाही अभ्यास केला पाहिजे.

आज आपण जे काही आहोत, ते आपल्या पूर्वजांच्या आणि घराण्याच्या अनेक पिढ्यांच्या प्रयत्नांचे फळ आहे. त्याचप्रमाणे या विशाल देशात २४ कोटींहून अधिक कुटुंबे आहेत, जिथे विविध संस्कृती, राजकीय विचारसरणी आणि सर्व स्तरांवर विविध प्रशासन कार्यरत आहे. त्यामुळे आम्ही जमिनीवर विकासाचे पुरावे पाहू शकतो; परंतु महत्त्वपूर्ण बदल घडवून आणण्यासाठी आणखी एक दशक जावे लागेल. अंतर्गत आणि बाह्य सुरक्षा मजबूत करणे, आंतरराष्ट्रीय स्तरावर अनेक प्रसंगी नेतृत्वाची भूमिका आणि सन्मान, आर्थिक चक्रात सकारात्मक बदल, स्वावलंबी भारताचा एक भाग म्हणून विविध स्वआधारित धोरणे आणि अंमलबजावणी, ‘स्व’च्या दिशेने प्रगती करत, वसाहतवादी मानसिकता ध्वस्त करणे, राष्ट्रीय विचारसरणीचा विकास आणि राष्ट्राच्या विकासासाठी आणि सुरक्षेसाठी सनातन धर्माचे महत्त्व ओळखून अशा सरकारला निवडून परत आणावे लागेल. राष्ट्र विध्वंसक मानसिकतेतून विधायक मानसिकतेकडे वळले आहे आणि जर आपण ही मानसिकता तयार करत राहिलो, तर एक-दोन दशकात आपण निःसंशयपणे विश्वगुरू होऊ आणि तसे होण्यासाठी, आपण निवडणुकीच्या दिवशी मतदान केले पाहिजे आणि इतरांनाही मतदान करण्यास प्रोत्साहित केले पाहिजे.

लक्षात ठेवा, आपण मूलभूतपणे प्रत्येक व्यक्तीला वैयक्तिक जीवनातील सर्व घटकांमध्ये प्रगती करण्यास मदत करण्याचा मार्ग निवडला आहे. आपण जिंकण्याबद्दल आत्मसंतुष्ट आहोत किंवा बेजबाबदार वृत्ती बाळगून मतदानच केले नाही, तर केवळ आपल्या कुटुंबासाठी किंवा पक्षासाठी काम करणारा उमेदवार आपल्याला सर्व आघाड्यांवर, अगदी अंतर्गत आणि बाह्य सुरक्षेच्या बाबतीतही मागे ढकलतो. म्हणून स्वत:लाच प्रश्न विचारा की, तुम्हाला पुन्हा त्रास सहन करायचा आहे का?काही लोक यावर असाही युक्तिवाद करतील की, सर्व पक्ष समान आहेत आणि ते नैतिकतेने कार्य करत नाहीत. काही प्रमाणात याबाबत सहमती असूही शकते; परंतु जेव्हा आपण हजारो वर्षे मागे वळून पाहतो आणि जगभरातील इतर देशांशी तुलना करतो, तेव्हा आपल्याला दिसून येते की, परिस्थिती पूर्वी होती किंवा आजही तशीच आहे. तथापि, आपल्याकडे सर्वोत्तम उपलब्ध निवडण्याचा पर्याय आहे. ज्यांच्याकडे ‘राष्ट्र प्रथम’ अजेंडा आहे, अंतर्गत आणि बाह्य सुरक्षा मजबूत करण्यासाठी, शेवटच्या माणसाच्या विकासासाठी, भ्रष्टाचार निर्मूलनासाठी जे कार्य करतात, त्यांच्याच हातात या देशाच्या कारभाराची सूत्रे सोपविणे शहाणपणाचे ठरावे. म्हणूनच, संस्कृती आणि धर्म पुनर्संचयित करण्यासाठी आणि स्वआधारित मानसिकता विकसित करण्यासाठी राष्ट्रवादी विचारांच्या पक्षाशिवाय पर्याय नाहीच.

१. २०२६ पर्यंत पाच ट्रिलियन डॉलर अर्थव्यवस्थेचे लक्ष्य गाठले जाईल.

२. उद्योजकता आणि रोजगाराच्या संधींना प्रोत्साहन देण्यासाठी स्वआधारित अर्थव्यवस्थेला चालना दिली जाईल.

३. पर्यावरणास जबाबदार आणि शाश्वत विकासाचे नियोजन आणि अंमलबजावणी.

४. आपल्या देशाच्या सामाजिक-आर्थिक जडणघडणीला धोका निर्माण करणार्‍या नक्षलवाद आणि विदेशी दलालांचा मुकाबला आणि पराभव करणे.

५. निव्वळ निर्यात साध्य करणे.

६. भारताच्या सार्वभौमत्वाला घातक असलेले आणि काही राजकीय नेत्यांनी राजकीय फायद्यासाठी लागू केलेले कायदे रद्द केले जातील.

७. मुख्य घटक म्हणून अर्धसंवाहक असलेले इलेक्ट्रॉनिक हब विकसित करणे.

८. संरक्षण उपकरणांच्या निर्यातीत उच्च वाढ.

९. अंतराळ क्षेत्रात उल्लेखनीय प्रगती.

१०. राष्ट्रीय शैक्षणिक धोरणाची प्रभावी आणि कार्यक्षम अंमलबजावणी.

११. स्टार्टअप, पेटंट आणि युनिकॉर्नमध्ये जलद वाढ.

१२. गरिबी दरात लक्षणीय घट.

१३. व्यवसाय करण्याची सुलभता वाढेल.

१४. प्रणाली सुधारण्यासाठी आणि जलद न्याय देण्यासाठी न्यायिक बदल. साधारण माणसाला ते सहज उपलब्ध होईल.

१५. ड्रग्ज माफिया आणि अमली पदार्थांच्या तस्करीचे स्रोत नष्ट केले जातील.

१६. पीओके राष्ट्राचा एक भाग बनेल.

१७. रुपया मजबूत होईल.

१८. ग्रामीण अर्थव्यवस्थेला चालना मिळेल.

१९. शेतकर्‍यांच्या प्रयत्नांना पाठिंबा देण्यासाठी अधिक शेतकरी-अनुकूल धोरणे.

२०. संशोधन आणि नवकल्पना यांना प्राधान्य दिले जाईल.

२१. आंतरराष्ट्रीय मंचांवर आपल्या सांस्कृतिक मूल्यांना प्रोत्साहन देण्यासाठी.

२२. महान स्वातंत्र्यसैनिक आणि ऐतिहासिक व्यक्तींना पुरस्कृत केले जाईल.

२३. सर्व क्षेत्रांमध्ये स्वदेशी तंत्रज्ञानाच्या नवकल्पनांना प्रोत्साहन दिले जाईल.

२४. एक देश, एक निवडणूक

२५. महिलांच्या सुरक्षिततेत वाढ

२६. घराणेशाहीचे राजकारण कमकुवत होईल.

ही काही क्षेत्रे आहेत, काही मुद्दे आहेत, ज्यासाठी आपण मतदान केल्यास आणि इतरांनाही मतदान करण्यास उद्युक्त केल्यास, आगामी काही वर्षांमध्ये आपण बदलाची अपेक्षा करू शकतो. यावेळी आपण आपले विचार शिथिल करू शकत नाही; अन्यथा २०१४ पूर्वी आपल्याला ज्या निराशाजनक कालावधीचा सामना करावा लागला होता, त्याचप्रमाणे आपल्याला आणखी एका निराशाजनक कालावधीला सामोरे जावे लागेल. भावी पिढ्यांच्या, आपल्या मुलांच्या आणि स्त्रियांच्या सुरक्षेचा विषय डोक्यात न ठेवता, मतदानाच्या बाबतीत नकारात्मक दृष्टिकोन आणि आळशीपणा दाखवल्यास, प्रत्येक क्षेत्रातील प्रगतीवर कसा परिणाम होईल, याचा म्हणूनच प्रत्येक मतदाराने विचार करावा. प्रत्येकाने स्वतःला आणि इतरांना योग्य मार्गावर चालण्यासाठी मतदानाची प्रेरणा देणे म्हणूनच राष्ट्रोत्थानासाठी आवश्यक आहे.