नेतृत्वबदलाचा पुणेरी वेग

हिवाळा पुण्यात डोकावू लागला आहे. ‘हिवाळा’ या शब्दाने जर शिशिरातली उदासवाणी पानगळ आपल्या डोळ्यांपुढे उभी राहत असेल, तर अशा हिवाळ्याचा इथे संदर्भ नाही, हे आधीच स्पष्ट केले पाहिजे. महाराष्ट्राच्या सांस्कृतिक राजधानीत हिवाळा हा सांस्कृतिक बहराचा मोसम. काही पुणेकरांच्या उत्सवी उत्साहाला बाराही महिने कोणती ना कोणती निमित्ते मिळत राहतात. असे असले तरी पुण्यात मोठा ‘सांस्कृतिक आनंदोत्सव’ हा खरा गणेशोत्सवापासून सुरू होतो, असे म्हटले पाहिजे. त्यापाठोपाठ नवरात्रींचे उत्साही पर्व दसर्‍यापर्यंत चालते. त्यानंतर पुणेकरांचा हा उत्सव मैदाने आणि सभागृहांकडे अधिकाधिक स्थलांतरीत होत जातो. वेगवेगळ्या सांस्कृतिक उपक्रमांची रेलचेल सुरू होते. प्रदर्शने भरतात, कोजागरी पौर्णिमेचे कार्यक्रम रंगतात, त्यानंतर दिवाळीच्या आधी सुरू होणार्‍या आणि दिवाळी संपल्यानंतरही सुरू राहणार्‍या पहाटेंच्या सांस्कृतिक कार्यक्रमांना भरते येते. दिवाळीसोबतच जगभर पसरलेल्या अनेक पुणेकरांना पुण्यात काही काळासाठी परतण्याचे वेध लागतात. नातेवाईक आणि मित्रपरिवाराशी होणार्‍या भेटीगाठींना सांस्कृतिक उपक्रमांची जोड लाभते. शहरात संगीताचे आणि सांस्कृतिक उपक्रमांचे महोत्सव, नाटके, अभिवाचनाचे कार्यक्रम, वेगवेगळी सादरीकरणे होतात. त्यातच सुट्ट्या संपवण्याचे निमित्त करून जवळपास निसर्गाच्या कुशीत प्रवासाचे उपक्रम आखले जातात. डिसेंबरचा ‘थर्टीफर्स्ट’ उलटून गेल्यानंतरही लहान-मोठे सांस्कृतिक सोहळे सुरू राहतात. मुलांच्या परीक्षा जवळ आल्या याची पालकांना जाणीव होईपर्यंत, हा सांस्कृतिक ऋतू बहरत राहतो. त्यानंतर मात्र याला काही प्रमाणात उतार लागतो. हे सगळे लिहिण्याचे कारण हा सांस्कृतिक बहर आता शहरात दिसू लागला आहे. कोजागरीच्या कार्यक्रमांच्या जाहिराती आणि बॅनर झळकू लागले आहेत. दिवाळी पहाटेच्या नियोजनालाही प्रसिद्धी मिळू लागली आहे. जिथे बुकिंग आणि रिझर्व्हेशन्स लागतात, तिथले प्लॅन खुले होऊ लागले आहेत. अगदी एखादा कोपरा धरून निवांत वाचत बसण्यात आनंद मानणार्‍यांसाठी, ही दिवाळी अंकांची सांस्कृतिक मेजवानी उपलब्ध होते आहे. पुण्याचा सांस्कृतिक मोसम पुन्हा एकवार बहरात येऊ लागला आहे.