विष्णु सवरा म्हणजे अतिशय तल्लख स्मरणशक्ती, तीव्र संघर्षयोद्धा आणि २४ तास वनवासी समाजाच्या प्रगतीचा ध्यास लागून राहिलेलं व्यक्तिमत्त्व. दि. ९ डिसेंबर रोजी त्यांच्या निधनाचं वृत्त मला जेव्हा समजलं, तेव्हा मी प्रवासात होतो. त्यांच्या निधनाच्या वृत्तामुळे मनाला अतिशय वेदना झाल्या. गेल्या काही वर्षांत भारतीय जनता पक्षाला जे धक्के सहन करावे लागले आहेत, त्यामुळे अतिशय दु:ख होतं. ज्या नेत्यांनी पक्षाचे एक लहानसे रोप लावून त्याची तन-मन-धनाने जोपासना केली, त्याचे आज वटवृक्षात रूपांतर होत असताना, ते नेते आपल्याला ..

आजही बऱ्यापैकी दुर्गम असलेल्या वाडा तालुक्यात वनवासी कुटुंबात जन्माला आलेले विष्णु सवरा आपले भाग्य घडवायला वनवासी कल्याण आश्रमाच्या तलासरी येथील शाळेत दाखल झाले. तिथे शिक्षण आणि संघ संस्कारांची शिदोरी घेऊन बाहेर पडलेल्या विष्णु सवरांनी स्वतःचे भाग्य घडविलेच; पण खऱ्या अर्थाने ते संपूर्ण महाराष्ट्रातील वनवासींचे आणि वाडा-पालघर विभागाचे भाग्यविधाता झाले...

विष्णुजी २०१४ची विधानसभा निवडणूक विक्रमगडमधून लढले व जिंकले. सहावेळा निवडणूक जिंकणे अजिबात सोपे नाही. पण, प्रचंड दांडगा जनसंपर्क, वैयक्तिक संबंध आणि लोकांची केलेली कामे म्हणूनच ते निवडून आले. सर्वात ज्येष्ठ असल्यामुळे पहिल्या यादीतच त्यांनी मंत्रिपदाची शपथ घेतली. राज्याचे आदिवासी विकासमंत्री म्हणून त्यांनी उत्तम काम केले. खऱ्या अर्थाने गरीब, वनवासी आणि इतर समाजाचेही अनेक प्रश्न सोडविले होते...

सामान्यांतून असामान्य माणसे तयार होत असतात. परंतु, असामान्य होऊन सामान्यांसारखे राहावे, वागावे व ते टिकवणे हे श्रेष्ठत्वाचे लक्षण दादांनी जीवनभर आचरणात आणले. दादांच्या जीवनातील हे विविध पैलू उलगडताना आपल्याला त्यांची अनेक स्वभाववैशिष्ट्ये दिड्.मूढ करतात व दिशा दाखवतात. पहाडाएवढी कामे करूनसुद्धा त्यांची जाहिरात न करणारा राजकारणी हा विरळाच. टीकाकारसुद्धा कालांतराने त्यांचे प्रशंसक होऊन जात असत...

प्रचंड जनसंपर्क, सर्वसामान्य माणसांच्या सुखदुःखात सहभागी होण्याची विष्णु सवरा यांची वृत्ती त्यांच्यातील माणुसकीचे दर्शन घडवते. तसेच सामान्य जनतेशी थेट नाळ जोडून काम करण्याच्या कार्यपद्धतीमुळे ते आजवर आपलं राजकीय यश टिकविण्यातही यशस्वी ठरले. सलग ३० वर्षं जनमानसावर अधिराज्य गाजवणं, हे बदलत्या राजकीय संस्कृतीत सवरांनी टिकवलं, हे त्यांच्यातील असामान्य कर्तृत्व सिद्ध करणारं आहे...

जन्माला आलेला प्रत्येकजण कधीतरी जाणारच, हे जरी खरं असलं तरी विष्णु सवरा यांचा बुधवार, दि. ९ डिसेंबर, २०२० रोजी झालेला मृत्यू राजकीय क्षेत्रात वावरणार्‍यांना, पालघर जिल्ह्यातील त्यांच्या समाजबांधवांना तमाम कार्यकर्त्यांना, तलासरी केंद्रातील सर्व आजी-माजी विद्यार्थ्यांना, संघ परिवाराला व पालघर जिल्हा भाजपला जबरदस्त धक्का देणारा आहे...

स्वयंसेवक म्हणून माझ्या जडणघडणीबरोबर सामाजिक व राजकीय जडणघडणीत कै. तात्या लेले (भूतपूर्व संघचालक) व कै. आंबो भोईर (भाजप नेते) यांच्याबरोबर आदरणीय विष्णुजी सवरा साहेबांचा मोलाचा वाटा आहे. विष्णुजींबरोबर माझा पहिला परिचय १९८९ मध्ये झाला. (इ. पाचवी) विष्णुजी मुंबईहून वाड्याकडे निघाले की, रात्री (वाहनाअभावी) मुक्कामी तात्यांकडे बर्‍याचदा यायचे. सुरुवातीस त्यांचा पेहराव लेहंगा, झब्बा व खांद्याला लावलेली शबनम असा असायचा. माझ्या लहानपणी मी निवडणुका आल्या की सवरा व वनगा ही दोन नावे हमखास ऐकायला मिळायची. त्यांचे ..

अधूनमधून ‘वनवासी कल्याण केंद्र’ (तलासरी), ‘हिंदू सेवा संघ’ (आंबाण), संघाचे ‘हेमंत शिबीर’ अशा निमित्ताने विष्णुदादांशी परिचय वाढत गेला, पण अगदी जवळून परिचय होण्याकरिता १९९० उजाडावे लागले. निमित्त होते कारसेवेचे. झांशी रेल्वे स्थानकात आम्हाला अटक झाली. त्या बंदिवानांमध्ये रामभाऊ कापसे आणि विष्णु सवरा यांना बघून मी उडालोच. राजकीय व्यक्ती कारसेवेला येतात. आम्हा सर्वांकरिता हे अप्रूपच होते...

आज प्रत्येकाच्याच हृदयात दादा तुम्ही घर केलं आहे. आज फक्त देहरूपाने तुम्ही आमच्यात नाहीत, पण तुमचा सहवास, तुमचे सत्विचार, तुमचा शुभाशीर्वाद आमच्या पाठीशी सदैव आहे आणि असेल. मी १९८७ साली इयत्ता पाचवीत तलासरी केंद्रात प्रवेश घेतल्यापासून आबा (माधवराव काणे), चिंतामणदादा वनगा, विष्णुदादा सवरा, आदरणीय अप्पा, वसुधाताई, आदरणीय कुंदाताई, अशा अनेक सत्-पुरुषांचा सहवास मला लाभला, हे मी माझे भाग्य समजते. कैलासवासी आबा, आदरणीय अप्पा, वसुधाताई या त्रिमूर्तींच्या सत्विचाराने प्रेरित झालेले चिंतामणदादा, विष्णुदादा ..