‘करो या मरो` : कराच गड्यांनो!

दोघेही दिल्लीला जातात, पण पाळणा काही हलत नाही,” असे माजी ‘बेस्ट सीएम` उद्धव ठाकरे उपरोधिकपणे म्हणाले होते. पण, काल मंत्रिमंडळाचा पाळणा हलला. मंत्र्यांनी शपथा घेतल्या. या अशा वेळी रोखठोक दूरदृष्टी संजयरावांची आठवण आल्याशिवाय राहत नाही. आज ते असते तर? सकाळीच आपल्याला त्यांचे भव्यदिव्य विचार प्रासादिक आणि मधुर शैलीत ऐकायला मिळाले असते. केसांची झुल्फे उडवत त्यासोबत भुवयांचा विभ्रम सुरेख साधत त्यांनी मंत्रिमंडळाचे काय होणार, याबद्दल लोकांनी न विचारताही माहिती दिली असती. ‘पुढील 25 वर्षे महाविकास आघाडीच राहणार` अशी त्यांची खात्री होती. पण, ती 25 वर्षे कशी अडीच वर्षांत संपली काही कळलेच नाही. ना तुम जानो ना हम, अशीच अवस्था.

आज शिंदे आणि फडणवीस सरकारचे मंत्रिमंडळ जाहीर होत आहे, अशा वेळी खरंच किमानपक्षी तरी संजय राऊत हवे होते. ते नाहीत म्हणून त्यांची जागा आदित्यसाहेब भरून काढत होते. आदित्य साहेबांनी संजय यांची कमी जराही जाणवू दिली नाही. नवनवे शब्दप्रयोग ‘गद्दार` वगैरे बोलत त्यांनी मार्केटमध्ये हवा करण्याचे तंत्र अवलंबले. पण, म्हणे त्यांचीही तब्येत ठीक नाही. त्यामुळे ते घरी परतले, तर मग संजय यांचा बाणा कोण पुढे कायम राखणार? पण, महाविकास आघाडी कोसळल्यानंतर थोरले साहेब पण त्यांचे आवडते फेसबुक लाईव्ह जास्त करत नाहीत. त्यांनी तरी एखाद्दुसरे फेसबुक लाईव्ह करायला हवे. पण, तसे काही चिन्ह दिसत नाही.

हो, मात्र सुप्रिया सुळे ताई वांग्याची शेती राखत काहीतरी बोलल्या. अर्थात, त्यांच्या बोलण्याला अजून मनोरंजनाची ‘डेप्थ` यायची आहे. पण, शिकतील हळूहळू. नाही शिकल्या तरी काय आहे? वडिलांनंतर मुलगा किंवा मुलगी गेला बाजार पुतण्या वगैरे ही संकल्पना महाराष्ट्रात रूजवली असल्याने त्यांनी काहीही केले नाही तरी राजकारणात त्या टिकू शकतात. त्यांनी प्रतिक्रिया दिली की, मंत्रिमंडळात महिलांना स्थानच नाही. पण, अजून मंत्रिमंडळाचा विस्तारही होऊ शकतो आणि होणार आहे, हे सुळेबाई विसरल्या. असो. नव्या मंत्रिमंडळाबाबत काही वादचर्चा आहेतच. त्यावर पुन्हा केव्हातरी सविस्तर. सध्या तरी कसे सुने सुने वाटते. काहीही झाले की, भोंगे ऐकायची सवय झाली होती दुसरे काय?