एक पणती शिक्षणाची...

मग त्याचं काय करायचं, याची कल्पना देऊन आणि प्रात्यक्षिक मुलांना करून दाखविले. एकापेक्षा एक कलाविष्कार आणि कल्पनेतील चित्र त्या एन्व्हलपवर साकारले जात होते. इकडे छोटी मुलं रंगाची, ब्रशची, रोलरची मजा घेत पणतीला रंगवत होती. त्यात ते एवढे रमून गेले होते की त्यांना भुकेचा विसर पडला होता. दुसर्‍या बाजूला रांगोळीचा टीप कागद बनविण्याचे कामही जोरात सुरू होते. आपणच रंगविलेले एन्व्हलप, पणती बघून झालेला आनंद त्यांच्या चेहर्‍यावर दिसत होता. आम्ही तो आनंद, उत्साह मनात साठवून मोजला आलो. मोजमध्ये तर कलाजत्राच भरली आहे की काय असा भास झाला. दोर्‍यांवर टांगून ठेवलेले कंदील, रंगवून तयार असलेल्या पणत्या शाळेच्या अंगणभर पसरल्या होत्या आणि आता एन्व्हलप, रांगोळी टीप कागद श्री.बा. शिकवणार... मग काय मज्जाच मज्जा! खरं तर सहामाही परीक्षेचे दिवस. पण, मुलांच्या चेहर्‍यावर कुठेही परीक्षेचे किंवा अभ्यासाचे टेन्शन दिसत नव्हते. कुठे रंगाचे डबे होते, ब्रश, हातांना, चेहर्‍याला लागलेला रंग...कसलं, कसलंच भान मुलांना नव्हतं. ही रंगीबेरंगी दिवाळी साजरी करण्यात मुलंच काय पण गुरूजीसुद्धा रंगून गेले होते...