आर्थिक नियोजनकार

तुम्ही जिंकलात की हरलात हे महत्त्वाचं नाही. तुम्ही कसे लढलात हे महत्त्वाचं.’ कोण्या एका महान तत्त्ववेत्त्याचे हे वाक्य. हे वाक्य निव्वळ युद्धभूमीवर लढणार्‍या योद्ध्यासाठीच लागू होतं असं नाही. आजच्या काळात हे वाक्य उद्योजकास तंतोतत लागू पडतं. अनेक लोक आपल्याला उद्योगात नुकसान होईल, या एका भीतीपायी येत नाहीत. किंबहुना ते प्रयत्नच करत नाहीत. त्यांना नोकरीच सुरक्षित वाटते आणि वकूब असूनसुद्धा ते त्या सुरक्षित कोशात अडकून राहतात. नरेंद्रने मात्र तो सुरक्षित कोश झुगारुन दिला. ‘टेक्सटाईल’, ‘आयटी’, ‘इंजिनिअरिंग’, ‘ज्वेलरी’ अशा विविध शाखेतल्या नोकर्‍यांचा अनुभव घेतला. व्यवसाय करताना मात्र ‘फूड इंडस्ट्री’ निवडली. काही कारणास्तव वाट बदलावी लागली. त्याने ती वाटही बदलली आणि स्थिरावला अर्थसाक्षर करणार्‍या क्षेत्रात. ही उद्योजकीय चढ-उताराची गोष्ट आहे नरेंद्र यांची.

‘ग्रो लाईफ फायनान्शिअल सर्व्हिसेस’चे संचालक नरेंद्र गोणबरे यांची.नरेंद्र यांचं एकूण आयुष्यच जरासं वेगळं. नरेंद्र यांचे वडील महादेव गोणबरे ‘महिंद्रा अ‍ॅण्ड महिंद्रा’मध्ये कामगार होते. आई गृहिणी होती. या दाम्पत्यास दोनच अपत्ये. महादेव गोणबरे यांचं कुटुंब संयुक्त कुटुंब होतं. सांताक्रूझच्या हनुमान टेकडीवर त्यांचे चार चुलते, भाऊ असा मोठा परिवार राहायचा. नरेंद्र यांचा मामा दादरला राहायचा. मामाच्या घरापासून ‘बालक विहार विद्यालय’ ही शाळा जवळ होती. त्यामुळेच नरेंद्र आणि त्यांचा अजून एक मावसभाऊ या शाळेत जाऊ लागले. ते दोघे मामाकडेच राहत. नरेंद्र यांचं संपूर्ण बालपण दादरलाच गेले. पुढे माध्यमिक शिक्षण सांताक्रूझ पश्चिमेच्या साने गुरुजी विद्यामंदिरात गेले. प्रसिद्ध लोकशाहीर लिलाधर हेगडे त्या शाळेचे विश्वस्त होते. राष्ट्र सेवा दलाचे संस्कार मुलांवर होत होते. शिक्षणासोबतच कबड्डी, खो-खो, मल्लखांबसारख्या मातीतल्या खेळात ही मुले तरबेज झाली होती.

विज्ञान शाखेमध्ये करिअर करण्यासाठी ‘नॅशनल कॉलेज’मध्ये विज्ञान शाखेत प्रवेश घेतला. इथेच नरेंद्र यांची पराग देशपांडे आणि कांदळगावकर या मित्रांसोबत गट्टी जमली जी आजतागायत कायम आहे.बारावी पूर्ण केली. मात्र, आर्थिक परिस्थितीमुळे अभियांत्रिकी किंवा वैद्यकीय शाखेला प्रवेश घेता आला नाही. तसं कुणी मार्गदर्शन करणारंही नव्हतं. मित्रांच्या सल्ला-मसलतीनंतर नरेंद्र यांनी ‘स्टॅटिस्टीक’ हा विषय घेतला. पार्ल्याच्या साठ्ये महाविद्यालयातून बी.एस्सी पदवी मिळवली. शिक्षण झालं आता नोकरी गरजेची होती. खरंतर कॉलेज संपल्यासंपल्या त्यांनी ‘हिंदुस्तान लिव्हर’च्या काही उत्पादनांच्या सर्वेक्षणाचे काम केले होते. तिथले वरिष्ठदेखील नरेंद्र यांच्या कामावर खूश होते. नरेंद्र यांना मात्र एका ‘ऑफिस ऑटोमेशन’च्या कंपनीत सेल्समध्ये करिअरची संधी आली. तीन वर्षे तिथे नोकरी केली. सेल्सच्या कामात टार्गेट पूर्ण करण्याची टांगती तलवार जी असायची, त्याला नरेंद्र कंटाळले. तिथून ते इलेक्ट्रिकल केबल्स तयार करणार्‍या कंपनीमध्ये नोकरीस लागले. ‘पर्चेसिंग’, ‘इन्व्हेन्टरी मॅनेजमेंट’ शिकले. तिथे तीन वर्षे पूर्ण झाल्यावर त्यांना ‘बॉम्बे डाईंग’मध्ये नोकरीची संधी चालून आली. ‘इम्पोर्ट’, ‘इन्व्हेेन्टरी मॅनेजमेंट’ या विभागात काम करण्याची संधी मिळाली.

 

त्यानंतर ‘गोदरेज’मध्ये ‘पर्चेस मॅनेजर’ म्हणून ऑफर आली. पुण्याला राहण्याची सोय कंपनीतर्फे होती. नरेंद्र पुण्याला शिफ्ट झाले. तीन वर्षे त्याने पुण्यात नोकरी केली.दरम्यान, २००२ मध्ये लीना बळेकर या बी.एस्सी झालेल्या तरुणीसोबत नरेंद्र यांचा विवाह झाला. त्या लीलावती इस्पितळात पॅथोलॉजी विभागात कार्यरत आहेत. ‘गोदरेज’नंतर गोणबरे एका ज्वेलरी कंपनीमध्ये रुजू झाले. पण ‘ज्वेलरी इंडस्ट्री’तील ‘एसएपी इम्प्लिमेंटेशन’नंतर लवकरच एका मोठ्या कॉर्पोरेट स्टार्ट अपसाठी कामाची संधी मिळाली. तेथील यश-अपयशाची समीकरणे, अंतर्गत राजकारण हे सारं काही जवळून पाहता आलं. नोकरी न करता आपण स्वत:चं वेगळं काहीतरी केलं पाहिजे या निश्चयाची बीजे इथेच रोवली गेली. त्या नोकरीस त्यांनी राम राम केला. त्यानंतर गोणबरे यांनी व्यावसायिक प्रशिक्षण देणार्‍या एका संस्थेत प्रवेश घेतला. उद्योग-व्यवसाय करताना काय करावे आणि काय करु नये, याचे बारकावे ते शिकले. दरम्यान त्यांच्या मित्राच्या ‘ई-लर्निंग प्लॅटफॉर्म’ असलेल्या कंपनीसाठी ते ‘फ्रीलान्सर’ म्हणून काम करु लागले.

२०१५ मध्ये त्यांना एका मोठ्या प्रसिद्ध अशा वडापाव तयार करणार्‍या कंपनीची ‘फ्रॅन्चाईझी’ विकत घेण्याची संधी मिळाली. ‘फूड इंडस्ट्री’चा शून्य अनुभव असल्यामुळे अशा अननुभवी उद्योगात उतरणे म्हणजे फारच मोठी जोखीम होती. पण गोणबरेंचा मित्रच त्या कंपनीमध्ये कार्यरत होता. त्याने पूर्ण विश्वास दिला. मित्राने दाखविलेल्या विश्वासाच्या जोरावर गोणबरेंनी या अनोळख्या उद्योगात पाऊल ठेवले. त्या कंपनीची ‘फ्रॅन्चाईझी’ वाजवी दरात घेतली. गोरेगावच्या या ‘आऊटलेट’ला लोकांचा उत्तम प्रतिसाद होता. कंपनी अजून एक ‘आऊटलेट’ मालाडला सुरू करणार होती. या दुसर्‍या ‘आऊटलेट’साठी त्यांनी गोणबरेंना विचारणा केली. मोक्याच्या जागेवर हे ‘आऊटलेट’ असल्याने गोणबरेंनी स्वारस्य दाखविले. दुसरे ‘आऊटलेट’ सुरू झाले. ही जागा भाडेतत्त्वावर होती. ९० हजार रुपये महिन्याला भाडं होतं. गोणबरेंनी व्यावसायिक कर्ज काढले. सर्व काही सुरळीत असतानाच एक बाका प्रसंग ओढवला. गोरेगाव ‘आऊटलेट’च्या बाजूला अनधिकृत गाळा होता.

महानगरपालिकेने तो अनधिकृत गाळा उद्ध्वस्त केला. मात्र, ‘बुलडोझर’चा धक्का लागल्याने गोणबरेंचे ‘आऊटलेट’सुद्धा तुटले. गोरेगाव ‘आऊटलेट’ तुटल्यावर पुन्हा तिथे व्यवसाय न करण्यामागे जागा मालकाबरोबर कंपनी मालकदेखील कारणीभूत होते. ‘आऊटलेट’ पुन्हा उभारण्यास भरभक्कम हातभार लावण्यास ते तयार नव्हते. दुसरे ‘आऊटलेट’ यथातथाच चालले होते. नुकसान वाढत होते म्हणून बाहेर पडावे लागले, असे नरेंद्र गोणबरे यांनी सांगितले. आता पुन्हा नव्याने नव्या क्षेत्रात उतरण्याचे गोणबरेंनी निश्चित केले. पर्यटनाची आवड होती म्हणून पर्यटनाचा त्यांनी प्राधान्याने विचार केला. एका पर्यटन संस्थेसोबत चर्चादेखील झाली. पण पुढे काही सूर जुळले नाही आणि पर्यटनाचा विचार मागे पडला. दरम्यान मालाडच्या एका महाविद्यालयात ‘फायनान्शिअल प्लानिंग’चा अभ्यासक्रम नरेंद्र गोणबरे यांनी पूर्ण केला. गोणबरे यांना स्वत:ला विमा, म्युच्युअल फंड यांसारख्या गुंतवणुकीचा अनुभव होता. मात्र, त्यांनी आपल्या वर्तुळातील अशा अनेक लोकांना पाहिले होते ज्यांना आर्थिक शिस्त नव्हती. ते आर्थिक निरक्षर होते.

 

जीवनावश्यक बनलेल्या आरोग्यविमा आणि आयुर्विमा यांच्याविषयी कित्येकांना अज्ञान होते. पैशाचे नियोजन नीट न केल्याने निवृत्तीनंतर हालअपेष्टा सहन करणारे असंख्य लोक आजूबाजूस दिसत होते. अशा लोकांना आर्थिकदृष्ट्या समस्यांवर योग्य उपाय शोधून देण्याचे व्रत गोणबरेंनी घेतले. याच तळमळीतून जन्म झाला, ‘ग्रो लाईफ फायनान्शिअल सर्व्हिसेस’चा.म्युच्युअल फंड, लाईफ इन्शुरन्स, हेल्थ इन्शुरन्स, बॉण्ड्स अ‍ॅण्ड डिपॉझिट्स, डायरेक्ट इक्विटी, लोन्स, इंटरनॅशनल इन्व्हेस्टमेंट्स, पोस्ट ऑफिस आणि सरकारी योजना आदी सेवा ‘ग्रो लाईफ’ पुरवते. शेकडो नोकरदार आणि उद्योजक-व्यावसायिक आज त्यांचे ग्राहक आहेत. “स्वत:चं घर घ्यावं की, भाड्याच्या घरात राहावं, कर्ज कधी घ्यावं, पैसा परत येईल, अशाप्रकारे गुंतवणूक कशी करावी, अशा सार्‍या आर्थिक समस्यांवरच्या उपाययोजना आम्ही सुचवतो. मराठी माणसाने ‘अर्थसाक्षर’ व्हावे, हाच आमचा प्रयत्न आहे,” असे नरेंद्र गोणबरे सांगतात. तुमची पार्श्वभूमी कोणतीही असो, उद्योग करण्याची धमक अंगी असणं महत्त्वाचे. नरेंद्र गोणबरेंचा उद्योजकीय प्रवास हेच अधोरेखित करत आहे.