'मुंबईकरांचे स्पीरीट' की हाल ?

तुम्ही मुंबईकर आहात ना ! काय तुमचं दैनंदिन आयुष्य ? लॉकडाऊन हळूहळू शिथिल होतंयं, तुम्ही घराबाहेर पडताय... पण पावसाने तुम्हाला पुन्हा लॉकडाऊनमध्ये अडकवून ठेवलं आहे, घराखाली पाणी साचलंय, बाहेरच्या रस्त्यांवर झाड उन्मळून पडलंयं, सुदैवाने तुमच्या नातलगांपैकी कुणीतरी त्याच्या खाली दबतादबता वाचला आहे, घराबाहेर पडलेली तुमच्या घरातील मंडळी मुसळधार पावसात पुन्हा परततील का ? रस्त्यात उघडे असलेले मॅनहोलचे झाकण चालताना दिसेल का ? काही अपघात तर होणार नाही ना ! इतक्यात दाराची बेल वाजते तुम्ही ज्यांची वाट पाहता ते दारासमोर उभे असतात. दिवस संपला की पुन्हा हाच क्रम सुरू. असेच काहीसे मुंबईकरांचे आयुष्य. या घाबरगुंडीला आम्ही 'मुंबईकरांचे स्पीरीट', असे गोड नाव देतो. 

नालेसफाई हा तर दरवर्षी चघळला जाणारा मुद्दा, आकडेवारी सांगून प्रशासनकर्ते मुंबईतील नाल्यांतील गाळ काढण्याचे वेगळे कंत्राट, पंपिंग्स स्टेशनचे वेगळे कंत्राट आणि इतर साफसफाई, उपयोग शुन्य मुंबईकर त्याच चिखलातून वाट काढत चालतात, त्याच ठिकाणी दरवर्षी पाण्यात अडकतात, पुन्हा त्याच स्पीरीटने कामाला निघून जातात. मुंबईची भौगोलिक रचना पाहता, किनारपट्टी भागातून असलेल्या उधाणाचा धोका, त्यात मुसळधार पावसाने तुंबणारे नाले, नद्यांचे बदलणारे प्रवाह ही परिस्थिती जगबुडी सारखा प्रलय आणू शकते हे २६ जुलैच्या पावसाने दाखवून दिले. यातून धडा घेण्यापेक्षा आरोप प्रत्यारोपांचे राजकारण करत राजकीय, प्रशासकीय मंडळी धन्यता मानतात. या पूराने मुंबईला दिलेला इशारा १५ वर्षानेही गांभीर्याने घेतलेला नाही. आजही नाल्यांच्या बाजूला वाढती झोपडपट्टी, तिथे होणारा कचरा, मग तुंबणारे नाले या गोष्टी एक मृत्यूचा सापळा ठरतात. तो सापळा मुंबई बुडवेल आणि मुंबईकरांनाही !