खुर्शीदांची खुशी

 

अध्यक्ष तसा पक्ष

देशातली आपली व आपल्या पक्षाची नेमकी स्थिती काय? जनतेत आपण गेलो तर आपल्याभोवती चार टाळकी तरी चांगल्या भावनेने जमा होतात का? अशी बिकट अवस्था झालेल्या काँग्रेसमध्ये एकापेक्षा एक नग भरल्याची प्रचिती तमाम नागरिकांना वेळोवेळी येते. दिग्विजय सिंग, मणिशंकर अय्यर, शशी थरुर आणि आता सलमान खुर्शीद, या लोकांना राष्ट्रीय महत्त्वाच्या विषयांवर बोलून पक्षाची उरली-सुरली घालवण्यात चांगलीच मजा वाटते. म्हणूनच आज वर उल्लेखलेल्या नेत्यांची नावे जरी घेतली तरी लोक तोंड वाकडे करताना दिसतात. कधीकाळी काँग्रेस पक्ष देशाच्या केंद्रस्थानी होता. बरे-वाईट कसे का होईना, देशावर प्रदीर्घ काळापर्यंत याच पक्षाने सत्ताधिकारही गाजवला. आज मात्र या पक्षाच्या दारुण अवस्थेला गोटात सामील झालेले हवशे-नवशे-गवशे आणि खुशमस्करेही जबाबदार आहेतच. अर्थात जसजशी लोकसभा निवडणूक जवळ येत जाईल, तसतशी गांधी-नेहरुशरणपरायणांची पळापळ, धावाधाव सुरू होईल अन् अशा परिस्थितीतच या लोकांच्या पोटातल्या गोष्टी ओठावर येतील. इथल्या जनतेलाही याचमुळे तर काँग्रेसी संस्कृतीचा व वारशाचा नियमितपणे आणि नव्याने परिचय होत असतो ना! आज सलमान खुर्शीद जे काही बोललेत, त्यामागे ही काँग्रेसी प्रवृत्तीच आहे. अशीच मानसिकता काँग्रेस अध्यक्ष राहुल गांधीही नेहमीच दाखवत असतात. म्हणूनच स्वातंत्र्यवीर सावरकरांवर निरनिराळे आरोप करताना ते दिसतात. मात्र, सूर्यावर कितीही थुंकले तरी शिंतोडे स्वतःच्या अंगावर उडतात, याचे भान काही त्यांना राहत नाही. पक्षाचा अध्यक्षच असा असल्यावर नेते तरी कसे मागे राहतील? अध्यक्षांची री ओढत वा नक्कल करत मग ही नेते-कार्यकर्ते मंडळी काहीबाही बरळण्याची हौस भागवून घेतात. विंग कमांडर अभिनंदन वर्धमान आमच्या कार्यकाळात वायुसेनेत भरती झाल्याच्या मुद्द्यावरून राजकारण करणाऱ्यांची सोशल मीडियावर मात्र छान धुलाई झाली. सलमान खुर्शीद यांना नेटकऱ्यांनी चांगलेच खडे बोल ऐकवले. उद्या भारताला फाळणीनंतर स्वातंत्र्य मिळाले, ते काँग्रेसचेच श्रेय; परिणामी आताच्या केंद्र सरकारला पाकिस्तानविरोधात कारवाई करण्यासाठी आधी त्या देशाचे अस्तित्वच मुळी आमच्या स्वातंत्र्यचळवळीमुळे व म्हणून सर्जिकल स्ट्राईक असो वा एअरस्ट्राईक तेही आमच्याचमुळे झाल्याचे ही मंडळी म्हणू शकतात. कारण एकाच घराण्याच्या, पक्षाच्या दावणीपुढे लोटांगण घातले की, वैचारिक पात्रता रसातळाला जाते; मग याशिवाय निराळे काय होणार, म्हणा?