राजकारणातील गिधाडे 

दुसरी गोष्ट अशी आहे की राम किशन ग्रेवाल २००४ मध्ये काँग्रेसच्या कार्यकाळात रिटायर झाले तेव्हा त्यांना १३,००० रुपये मिळत होते. २०१४ मध्ये मोदी सरकारने वन रँक वन पेन्शन ची मागणी मान्य केल्यावर त्यांची पेन्शन वाढून २८,००० झाली. त्यातले २३,००० त्यांना मिळालेही होते. पण ५००० रुपये बँकेत प्रशासकीय दिरंगाईमुळे  अडकून राहिले होते. पण केवळ ५००० रुपयांसाठी एखादा माजी सैनिक आत्महत्येसारखं भ्याड पाऊल उचलेल हे शक्य वाटत नाही. 

राहता राहिली #OROP ची म्हणजे वन रँक वन पेन्शन ची बात. वन रँक वन पेन्शन म्हणजे काय तर वेगवेगळ्या वर्षी सेवानिवृत्त झालेल्या पण एकाच रँकच्या सैनिकांच्या पेन्शनच्या रकमेत फरक असू नये. ती रक्कम सगळ्यांसाठी सारखीच असावी ही मागणी. १९७१ पूर्वी ही वन रँक वन पेन्शन अस्तित्वात होती. पण इंदिरा गांधींनी १९७३ मध्ये वन रँक वन पेन्शन ही योजना सैनिकांकडून काढून घेतली. इंदिरा गांधींनी सैनिकांच्या निवृत्तीवेतनात २० ते ४० टक्के कपात केली आणि मुलकी अधिकाऱ्यांचे भत्ते आणि वेतन जवळ जवळ वीस टक्क्यांनी वाढवलं, तेही सैन्याच्या वरिष्ठ अधिकाऱ्यांचा सल्ला धुडकावून लावून. तेव्हापासून माजी सैनिकांमध्ये असंतोष धुमसतोय.  

१९७१ पासून ते १९१४ पर्यंतच्या चार दशकांच्या काळात वन रँक वन पेन्शन ही माजी सैनिकांची मागणी बासनात गुंडाळून ठेवली गेली.  ह्या ४० वर्षांमधली तीस वर्षे केंद्रात काँग्रेसचे सरकार होते. २००४-२०१४ ह्या दहा वर्षात मनमोहन सिंग ह्यांच्या मंत्रिमंडळाला माजी सैनिकांची ही रास्त मागणी मान्य करणे सहज शक्य होते. आज मारे सैनिकांचा पुळका आलेले राहूल गांधी तेव्हा काय करत होते? मनमोहन सिंग सरकारचा एक वटहुकूम त्यांनी जाहीररीत्या पत्रकार परिषदेत फाडून देखील दाखवला होता. एवढी ताकद असणाऱ्या राहूल गांधींना इच्छा असती तर त्यांच्या लाडक्या आजीचे हे वन रँक वन पेन्शनचे पाप निस्तरणे सहज शक्य होते. पण सत्तेत असताना काँग्रेसने #OROPच्या मागण्यांबाबत काहीही केले नाही आणि आज त्याच काँग्रेस सरकारमध्ये संरक्षण मंत्री असलेले ए. के अँथोनी हे तोंड वर करून साळसूदपणे सांगतात की राहूल गांधी ह्यांनी पंतप्रधान मोदीनां #OROPच्या मागण्या मान्य करा असे सांगितले होते. 

ए. के अँथोनी संरक्षण मंत्री असताना त्यांनी स्वतः काय केले तर कामावर असताना बेशुद्ध पडले आणि त्यांच्या बायकोची रद्दड पेंटिंग्स तब्बल २८ कोटी रुपयांना एअर इंडियाच्या गळ्यात बांधली! त्यांचे मालक राहूल गांधी ह्यांनी राम किशन ग्रेवाल ह्यांच्या मृतदेह ठेवलेल्या इस्पितळात जाऊन तमाशा केला. इस्पितळात इतर पेशंट असतात, लोकांची वर्दळ असते. राजकीय लढाई खेळण्याचा रंगमंच हा नव्हे हे भान देखील त्यांना राहिले नाही. आपचे सर्वेसर्वा आणि दिल्लीचे मुख्यमंत्री अरविंद केजरीवाल तर काय, प्रेताच्या टाळूवरचे लोणी खाणे हा त्यांचा व्यवसायच आहे. काही दिवसांपूर्वी भारत सरकारने पाकिस्तानी दहशतवादी तळांवर #सर्जिकलस्ट्राईक्स केले तेव्हा आपल्या सैन्यावर अविश्वास दाखवताना केजरीवाल ह्यांना आपल्या सैनिकांचे शौर्य आठवले नाही, पण आता #OROPच्या मुद्द्यावर राजकारण करण्यात मात्र केजरीवाल सगळ्यात पुढे!  

ह्या राजकारणी गिधाडांना जनतेनेच लक्षात राहील असा धडा शिकवायची गरज आली आहे! 

शेफाली वैद्य